İşte büyük Önenler...

Elbise tanıtımı...

Sevgili halam yanımızda değil ama arkada Samurayspor yazıyor diye biz burada poz verdik (adı Samuray, gerçekten....)

Bu da annem ile Fethiye caddesinde verdiğim poz...

Burası dedemlerin gençliklerinde gezip dolaşatıkları meşhur Fethiye caddesi. Benim biraz uykum gelmdi de yüzümü gözümü oğuşturuyorum, siz keyfinize bakın.

Babaannem ile Dedem geldi Izmit'e. Onlar zaten eskiden de İzmitliymişler. Aaaa orası eskiden şöyleydi, burası böyleydi diye diye çarşıyı gezdiler...Eee az değil 16 senedir gelmemişler memleketlerine...

....... Bu da arkadan görünüşüm.
Önümde durduğunuzda çocuk gibi, ama arkamda durduğunuzda bebek gibi görünüyorum degil mi?
En azından annem öyle düşünüyor...

Dizlerim emeklemekten nasır tuttu.İşte bu yüzden artık tembelliği bıraktım ve biraz biraz yürüyorum. Bu üzerimdeki kazağı Nihal teyzem örmüş bana. Kalın kalın ne güzel.
Ayrıca pantalonumu da ters giydiğimi sanmayın, onun da modeli böyel (bunu da teyzem hediye etmişti- Yaşatıyor beni :))

Bu küçücük kutu bana çok güzel tabure oldu....
Not: Annem boyamış bu kutuyu. Söylememi istedi de...

BU resimler özellikle Nİhal Teyzem için. Böyle aralara derelere muzurluk olsun diye sıkıştığım zamanlarda Nihal teyzemi çok güldürüyorum.

Her gün binlerce kere söylediğim bir şey olan A AAAAAAAAAA yı söylüyorum tam şu anda...

..... poz vermiş gibiyim ...

Saçımı toplayınca çok değişiyor tipim değil mi?
Ama annem toka takıyor, ben çıkarıyorum. Arka arka 10 kadar denemeden sonra son taktığı tokayı farketmemişim de.

Çok işim var çoook.

Aslında Istanbul'a gidecektik ve annem berelerden bere beğeniyordu ama kar geliyormuş ve koşturmacalı programa annem ile ben dahil olamayacakmışız. Ne yapalım ben uyurum annem de Yabancı Damat'ı seyreder bu gece...

Elime kalem ve kağıdı alınca annem ile babm nedense oldukça şaşırdı. Hala anlamıyorlar, ben süreklki onları izliyorum :)

çekmecede oturmak out, yatmak in :)

...............
Toyota'nın YEni yıl partisi'ne(aslında eski yılı unutun partisi de denebilirmiş. BEn unutmasam, hayatımın ilk yılını nasıl unutabilirim? ya da daha sonra nasıl hatırlayabilirim desek hehehe) giderken...

PArtide bir de çocukları oylayan palyoçalar vardı. BEn henüz onların arasına karışacak yaşta değilim. Ama yine de balonlarımı aldım. Ayrıca babam beni listeye yazdırmadığı için çocuklara verilen hediyelerden alamadım ama PArti bitti tam çıktık gidiyoruz şirket çalışanlarından biri " Siz hediye almış mıyıdınız?" dedi ve bize kocaman bir bebek verdi. Bebek ile sonra poz vereceğim.

......................
Eee yeni yıl partisi (aslında daha çok geçenm yılı unutun partisiymiş, ne komik) baya gürültülü oldu. Ama eğer uykun gelmişse gürültü nedir ki. Evde annem beni uyuttuğunda boş yere parmak uçlarına basıyor. hehehehe.

çe-ku= (çekmece kuşu)..
Yine çekmecedeyim. Aslında ben herzaman çekmecedeyim. Annem en azından yerlerde oturmuyorum diye bu durumdan memnunmuş.

Arka bahçemizdeki Şehir Tiyatrosunun önünde...
Bu haftaki oyun Yaşar ne Yaşar ne Yaşamaz...Annem aslında çok istese beni uyutup babama teslim edip tiyatroya gidebilirmiş. Ceyda ablamla bunun hayalini kuruyorlar. Valla beni yedirin-içirin- altımı temizleyin- yatırın, ondan sonra ne isterseniz yapın.....