İnanamıyoruz, tam da filmlerdeki gibi yeni yılı karlı günler ile karşılıyoruz.

Önce pencereden baktık, sonra kendimiz sokaklara attık...

Biz de dahil olduk bu resme.. 

Mırnık ne renk ki?

Kar yağdı Mırnık'ın foyası ortaya çıktı...

Biz onu beyaz bir kedi sanırdık.. Meğer beyazında beyazı olurmuş... 

Kar'ın Sesini duydum...

Anneme dedim ki:
"Anne bah, kay aya gıyc gıyc diooo,"

Annemde dediki:
"Evet kızım, kar ayaklarımızın altında gırç gırç gırç ediyor..." 

bir koltukta iki karpuz

 

 

salıncağa binmeyi çok seviyorum. her gün annem arkada ben önde parka koşturuyoruz.

"Uç Uç" diyorum anneme, annem beni anlıyor. Sonra kuşlar gibi uçuyorum, yüzümde de güller açıyor... 

 

 

 

Babam

Babacım ile beraber şöye ne zamandir bir pozumuz yok.

Annem de uzun zamandir ihmal etti zaten bu sayfayı. 

 

Beze

Bu beyaz köpüklere beze diyorlar ve ben onları çok seviyorum (sadece karnım açken...) 

Marifetli eller..

Başlığa bakıp marifetli olan elin benim elim ya da ellerim olduğunu düşünmeyin. Esasında benim de kendime göre el marifetlerim var tabi.
Mesela tüm kalemlerin önünü arkasını, yayını zımbırtısını el çabukluğu marifet ayırmakta üstüme yoktur.

Benim kalem ile ilgili marifetlerim şimdilik bu kadarla sınırlı...Ancak annemin bir arkadaşı var ki onun kalem ve bilgisayarla olan marifet bağını övmeden duramayacağım..

Zaten bu resmi onun yaptığını söylememe marifet konusuna netlik getirecektir herhalde...

Bu resime ilham veren fotoğrafım geçen sene çekildi.

Sammy fotoyu dün görmüş... Hemen annemden istemiş. Annem de daha yakından bakmak için istediğini zannetmiş. Sonra marifetli Sammy hünerini döktürüp fotoyu resme dönüştürmüş ...

Bu sabah annem PC'yi açar açmaz "sürpriiiiiiz" olduk.. Bu gerçekten bir sürpriz.. Çünkü Sammy annemin bugün yaşgünü olduğunu bilmiyordu ama dün bu resmi bugüne yetiştirmek için çaba sarf etmiş....

Evren bazen değişik bir çalışma mantığına sahip diye düşünüyormuş annem....

BU güzel hediye için Sammy'ye teşekkür etmek yetmez...Bir gün bir araya gelip yanaklarından da öpmek istiyoruz....İnsanların yeteneklerini birbirlerini sevindirmek için kullanıyor olmasını da çok mutluluk verici buluyoruz.....

:)

Not: Annem bir yaş daha yaşlandı dikkatinizi çekerim.... 

Dede/baba - kız- torun

Dedem geldi İzmir'den...
Annem de ben de çok sevindik...

Geceleri annemi unutup dedem ile uyumam bu konuda ne kadar içten olduğumun göstergesidir sanırım...

Şu dört resim esasen birbirinden farklı olsa da hepsinin de ortak noktası benim mutluluktan şımarmanın doruklarını zorlamış olmam.

Bu arada annem ile ne benim ne de dedemin hiç ilgilenmediğine ama onun bunu pek de önemsemediğine dikkat.... 

Kadın bayanın kızı olur!

Kadınlar daha kendileri küçüçük bir kız çocuğuyken bile gelecekte bir kızları oldun istermiş...Bunun nedeni özetle resimde görülen maymunluklara kız çocuklarının daha eğilimli olduğunu sanmaları ve renk renk, biçim biçim tokalar ve elbiselerle kız çocuğunu süsleme hayalleriymiş.
Ben bu pozu annemi taklit ederek verdim.
Eğer erkek olsaydım babamı taklit edecektim. Bu durumda erkeklerin hep bir oğulları olmasını istemelerine şaşırmamak lazım...
Gerçi benim kahraman babam zaten kız istiyormuş. Benim babam klişelerden uzak iyi bir adamdır...
Siz kız istemeye devam edin bayanlar, kızlar (analarını ne kadar sevseler de ) aslında daha çok babalarının gözünün içine bakarlar...
Bakınız üst resim... 

ebeveyn kontrollü mutluluk

Büyüme arzusu ile tutuşan bir velede büyüdüğü hissini vermenin çeşitli yolları varmış.

Diğerlerini boşverin beni en ilgilendirene geçelim. Bir kaç aydır sokakta nerde bu bisiklete binen bir çocuk görsem bu zevkini burnundan getirmek için elimden geleni yapıyordum.
Çığlıklar, sıkı sıkıya bu hoş icada tutunmalar, dişlerimi sıkmalar falan filan.
Nihayetinde annem ile babam bu eziyete son verdi.
Bu icada ebeveyn kontrollü bisiklet deniyor.
Bir sapı var, pedal çevirmeyi beceremeyen minik ayakları debelenmekten kurtarıyor.. Ben artık bisiklet sürüyorum sözün özü.
ya da annem sürüyor.
aman ne biliiim işte
Sonucta büyüdüm sanırım ben..
Arabayı kim sürerse sürsün, ön koltukta oturan benim ya, siz ona bakın... 

Annem diyor ki : "Bilim adamları bu işi biliyor!"

Annem bellii ki vizörün ardında, yani 2 metre ötemde...
Ancak ben ondan saklandığıma adım gibi eminim.

Sadece yüzümü saklayarak bu işi de oldu bittiye getirdim.
Annem diyor ki, bir şeyi okumak ayrı yaşamak ayrıymış.
Daha evel çocukların belli bir yaşa kadar bu şekilde saklandıklarını "sandıklarını" biryerlerde okumuş, ama yaşayınca çok eğlenceli bulmuş.

Bu söz sanadır annecigim: "Bence ben gerçekten iyi saklanıyorum! Senin bilmiş bilimadamların ne derse desin, ben görmüyorsam kimse de beni görmüyordur işte...." 

Ana - kız

Civarda genelde fotograf çekecek birileri olmuyor. İşte o yüzden annem hala gençken çekilebilecek güzel pozları kaçırmaktayız.
Neyseki otomatik çekim diye bir şey var.
Esasen ben kaydırağıma tekrar kavuşmak için acele acele merdivenleri çıkmaktaydım ki annem paçama yapışıp durdurdu beni. Sonuç, işte böyle bir poz... 

Annemin kıyafetlerini giyersem, annem gibi olabilir miyim?

Çekmeceden bulduğum annemin mayoları ve pareolarını bu şekilde giyiyor olmama annemin bir itirazı olmadı...E herhalde sizin de yoktur... 

Proje

Annem ile önemli bir proje üzerinde çalışmaktayız...

Annem Ikea'nın yeni katalogundan benim odam için seçim yapmaya çalışmakta.

Henüz hayata geçirmek için uygun zaman olmasa da (bunun hem maddi hem de manevi hesaplamalar ile alakası var. Her şeyden önce ne ben, ne de annemler beni yan odaya almaya hazı değil, değilim bence) yine de kataloga alıcı gözüyle bakmak güzeldi.....

Annem bana ne resmi gösterirse göstersin ben balıklı minik halıya takıldım ve sürekli "biya biya biya" diyip durdum... Sonunda annem söz verdi, o biya halıdan da alacakmış.
hehehehe. Ağlamayana meme yok. 

Şapka altında poz...

 

ayuuu
yani aloooo 

:) 

Meşgulüz herhalde....

Son zamanlarda seyir defterimi ihmal ettiğimi düşünüyor annem.

Ancak çocuğuz demek aylağız demek değil herhalde.
Benim de yapılacak bir sürü işim var. Mesela her oyuncak dükkanına gidişimizde annemin aldığı boya kitaplarını boyamak mesela.
Şimdilik buna karalamak diyenler de var ama bu konuda fazla israrcı davranırlarsa ek iş olarak yaptığım koltuk ve duvar boyama işinde abartıya kaçarım ona göre.
sinirlendirmeyin beni yani.... 

Annannnuuuu geldi ve gitti...

Anneannem, benim şımarıkça söylemimle annannnnuuuuuu rüzgar gibi geldi ve rüzgar gibi gitti.

Dedemin bize aldığı duvar panosunun önünde annannum gitmeden 15 dakika evel verdik bu pozu.

Ben biraz düşünceliyim gördüğünüz gibi....
Annem ise annemi uğurlarken o daha az üzülsün diye "HAdi şinmdi de diğer sevdiklerinin yanını git," dedi....

Bu cümle iç rahatlatıcı bir cümle gibi geldi ona. Bilmem artık ...