Özden dedem bana çok düşkün. Hiç kucağından indirmiyor. Ben de halimden çok memnunum zaten.Bana karşı çok anlayışlı ve şefkatli. Bu durumda İzmit'e döndükten sonra bile sokakta gördüğüm her gri arabaya "dedeeeeeeeee,"diye bağırmadan edemiyorum. Umut işte...
Bu arada bu resmi anneannemlerin evinin girişinde yasemin ağacının (belki de ağaç denmiyordur) altında çekti annem. Dedem yasemin çok severmiş, beni de seviyor, o yüzden mi acaba saçıma bir adet yasemin taktı ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder