dayıma....

Benim bir dayım var, adı Alpay... "Artık yaşlanıyoruz pehhh!" gerilimine annemden 3,5 yıl önce düşme hakkına sahip bir dayı bu. Oldukça yakışıklı ve fit bir adamdır... Gözlerinin çevresinde yer alan senelerin gülümseme izleri de olmasa annemle bir ve hatta biraz daha bile genç sanılabilir.

İşte bu dayıma bir gün annem sordu.
--Abiii, benim Anlat Anne blogumu okuyor musun?
--Yok, ben Nehir'in Seyir Defteri'ni daha çok tercih ediyorum, hem kısa kısa, hem de daha komik..

Eh anneciğim ben sana daha ne diyim.
Bak işte benim "tiraj"ım daha yüksek.
KEndi öz kardeşin bile seni değil de beni okuyor.
Sen daha "Anlat" bakalım...
Nereye kadar???

NOt: Bu resimler ve bu yazi benim genç dayima ve onun "junior"ı Alphan abime gitsin. Yengem mi? Elbette unutmadım.... Azari güzeli yengeme de öpücükler elbette.