24 Temmuz 2007

İnsanoğlu kuş misali


Kendimizi “estirikli” Çeşme koyunun bir o yakasına, bir bu yakasına vurduğumuz hayatımızdan bir 15 günü bitirdik, geldik.
Gerçekten hareketli günlerdi.
Normalde evimizin en büyükleri annem ve babam, kedisi ise Mırnık’tır. Bu kez ev(lerin) en büyükleri dedeler, anneanne , babaanne ve kediler ise bir yakada Tekir, diğer yakada ise Bıcırık’tı.. Böylece bazı kavramların ve isimlerin durduğun noktaya göre değiştiğini öğrendim.
Bir de geçen yıl fark ettiğim bir başka şey daha vardı ki bu yıl o konudaki fikrim perçinlendi: Aile büyüklerinin evlerinde şımarmak serbest…

Hiç yorum yok: