Anneler günü nedeniyle bizim kreş'de bir kutlama yapıldı. Bizim bir kaç görevimiz vardı. Bir tanesibir kıtalık şiir okumak.

Hmm nasıldı benim payım dur bakiiim:

Ağlatmazdın beni hiç

Hemen koşar gelirdin

Biraz güleyim diye

Oyuncaklar verirdin..

Bu şiirin yazılı olduğu kağıt parçasını anneme de vermislerdi. Bir kaç gün annemle de çalıştık. Bu tecrübe anneme benim devrik cümlelerle işimin olmadığını öğretti.

Annem : ağlatmazdın beni hiç

Ben: Ağlatmazdın hiç beni.

Annem: Kızım öyle değil.. Hiç sonda olacak...

Ben: Ağlatmazdın hiç beni..

Annem: :( :)

Sonra annem bir şey daha ögrendi. Eğitim çok ciddi birşeydir. Bilgisayar öğretmeni olmak ile okul öncesi öğretmeni olmak arasında dağlar kadar fark vardır. Elbette anneler gününde şiiri düzgün okudum. Kimin mi sayesinde? Elbette öğretmenlerimin :)