Bezel YE

- Annecim bak bu bezelYE

-Bezel yicem....

Benim bayramım...

İşte bir gün evel İzmir'den gelen anneannem pencereden bana el sallıyor.

Ben nereye mi gidiyorum? Hayatımın ilk tiyatro gösterisi Benim Güzel Pabuçlarım'a....

Bu gün annemin en sevdiği Türk büyüğü Atatürk'ün biz çocuklara hediye ettiği bir gündü...

Annemin deyişiyle aklımın erdiği ilk çocuk bayramımı unutulmaz kılmak için gittik işte bu oyuna...

üf üf

Siz ne dersiniz bilmiyorum ama annemle ben bu bitkiye "üf üf" diyoruz...

Laleler arasındayım...

Çiçek mevsimi... Onlara bayılıyorum. Hem güzeller, hem de güzel kokuyorlar.
Bu benim hayat felsefem. İşte bu yüzden sokağa çıkarken illaki koku sürüyorum. Gerçi bazen biraz abartıyorum, annem "yeter artık," dediğinde kendime geliyorum...

Pazar günü İstanbul'a Türkel halalara gittik.

Babamın kuzenleri onların çocukları dedemler, babaannemler hep bir aradaydık. Çok eğlendim. Çok mutlu oldum.
Laf aramızda bir yığın da hediye aldım.. Donandım desem yeridir :)

Bu önünde oturduğum resim Türkel hala'nın yaptığı resimleden biri. Uzaktan bakınca belli olmuyor olabilir ama güller kabartma...

PEki ben mi ne yapıyorum. BEn de kolalı şekerleri tek tek içermiş gibi yapıyorum...

Güllerin kabartma olduğu sanırım bu resimde daha iyi belli oluyor.

Siz resime baka durun ben de kolalı şekerleri götürmeye devam edeyim...

Türkel Hala'nın odasında tam bana göre bir bebek vardı.

Çok fırlama bir şey...

Burada pek belli olmasa da onun saçlarını taramaya çalışıyorum...

Eğlenirken ben

dünya balon kırmızısı...

Nehir fim seyrediyor, oh rahatım biraz....

Merhaba, Ben Mırnık...

Bu sayfanın ziyaretçileri benden ziyade Nehir denen çılgının fotoğraflarını görmek için buradalar biliyorum ama arada araya girmeme müsade edin lütfen...

Çünkü o çılgın ortalarda yokken bendim bu evin tek çocuğu.

Şimdilerde dama atılmış pabucumun arkasından baka kalmadığım zamanlarda böyle keyif yapıyorum işte (elbette Nehir'in dikkati benim üzerimde değilken)...

Paylaşayım dedim.