31 Ocak 2006

İzmir'de iken annemin çoook sevdiği Ebru diye bir arkadaşı vardı.. Bizler İzmit'e taşınmadan bir süre önce onlar da Antalya'ya taşınmışlardı. Kadere bak.. İşte onlar geçen günlerde İstanbul'a gelmişler. Bizi de bir gün ziyaret etmeden gitmek istememişler...
Annem nasıl sevindi gelmelerine anlatamam. Bütün gün konuştular durdular. Biz de Ebru teyzenin oğlu Mert ile oynadık. Ben yine sandığıma yerleştim, ne olur ne olmaz :)) Posted by Picasa

1 yorum:

Adsız dedi ki...

Canım arkadaşım sağ sağlim eve ulaştık. Nehir'in anılarında yer aldığımızı görmek beni çok duygulandırdı. Ne zor bu günlerde kendini birilerine anlatmak değilmi? Artık çok zor geliyor yeni bir insanı tanımak, kendini anlatmak ve paylaştıklarını onun da anlamasını beklemek...İyi ki varsın can dostum, kaldığımız yerden devam edebilmek ne güzel! sitemsiz niye aramadın ben aramadan sen zaten beni aramazsınlarla dolu cümleler yoruyor beni. hayatın beni kovaladığı ve günlerin nasıl aktığını farkına bile varamadığım hayattan yorgunum sanırım artık yaşlanıyormuyum ne? Yol boyunca sizden uzaklaşsamda biliyorum ki sesimi duyan, beni anlayan ve birçok şeyi benimle hisseden çoğu zaman bana moral veren canım arkadaşım uzaklarda da olsan kalbim hep seninle. Senin dediğin gibi, iyi ki hayatımız birbirine değmiş iyi ki varsın bu güzel gün için sana teşekkür ederim canım benim.Öpüyorum sizi...